- zwyczajem
- zwyczajem {{/stl_13}}{{stl_8}}przyim. {{/stl_8}}{{stl_7}}'według czyjegoś zwyczaju, w charakterystyczny dla kogoś, czegoś sposób': {{/stl_7}}{{stl_10}}Rozbić kieliszki zwyczajem nowożeńców. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
zwyczajem
Look at other dictionaries:
zwyczaj — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «powszechnie przyjęty, najczęściej uświęcony tradycją sposób postępowania w pewnych okolicznościach, charakterystyczny dla pewnego środowiska, terenu, okresu itp.; obyczaj» Dawny, odwieczny, staropolski zwyczaj. Stary … Słownik języka polskiego
chcieć — ndk, chcę, chcesz, chciej, chciał, chcieli, chciany 1. «mieć chęć, ochotę, wolę; pragnąć, życzyć sobie; także: zamierzać» Chcieć chleba. Chcieć wyjechać. Chcieć jak najlepiej. Chcieć, żeby było lepiej. Człowiek chcący spokoju. Urodzić dziecko nie … Słownik języka polskiego
ciałopalny — «związany ze zwyczajem ciałopalenia» Obrządek ciałopalny. Urny ciałopalne. Grób ciałopalny … Słownik języka polskiego
czerwonoskóry — czerwonoskóryórzy «mający czerwoną skórę (określenie stosowane przez białych do Indian w związku z rozpowszechnionym wśród nich zwyczajem malowania twarzy i ciała na czerwono)» Czerwonoskóry chłopiec. czerwonoskóry w użyciu rzecz. «Indianin» Bunt … Słownik języka polskiego
dzielić — ndk VIa, dzielićlę, dzielićlisz, dziel, dzielićlił, dzielićony 1. «wyodrębniać z większej całości jakąś część, rozkładać jakąś całość na części, grupy, dokonywać podziału, klasyfikować» Dzielić bochen chleba na kromki. Historycy literatury dzielą … Słownik języka polskiego
formalnie — formalnieej 1. «pod względem formy, układu, struktury» Formalnie referat nie budzi zastrzeżeń. 2. «zgodnie z przepisem, zarządzeniem, zwyczajem; urzędowo, oficjalnie» Oświadczać, stwierdzać coś formalnie. 3. «w rzeczywistości, naprawdę,… … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
jajko — n II, N. jajkokiem; lm D. jajkojek 1. → jajo w zn. 1 Jajka kurze. Jajka much, pszczół. Jajko na miękko, na twardo, jajko faszerowane, sadzone. ∆ Jajko wielkanocne, święcone «jajko kurze ugotowane na twardo jako tradycyjna potrawa wielkanocna» ∆… … Słownik języka polskiego
kazać — ndk a. dk IX, każę, każesz, każ, kazał 1. «wydawać rozkaz, polecenie; żądać, polecać, nakazać» Kazać komuś coś zrobić, coś wykonać. ◊ Kazać się komuś kłaniać «przesyłać ukłony; forma pozdrowienia kogo za pośrednictwem innej osoby» □ Kazał pan,… … Słownik języka polskiego
obowiązywać — ndk VIIIa, obowiązywaćzuje, obowiązywaćywał «być czyimś obowiązkiem; być powszechnie uznaną zasadą, zwyczajem, prawem; mieć moc prawną» Obowiązuje przepis, traktat, uchwała, umowa, zakaz, zwyczaj. Po godzinie dziesiątej wieczorem obowiązuje w… … Słownik języka polskiego
